Pankisi

Pankisi to rejon w pn-wsch Gruzji, w okolicy miasta Akhmeta. Rejon zamieszkały przez uchodźców z Czeczenii, zwanych Kistami. Oni sami trakują ten kawałek gruzińskiej ziemi jak własny kraj, często używając zwrotu..."tam w Gruzji" ( "tam w Gruzji" jest 20 km dalej...bo juz w Ahmecie).

Kistowie są muzułmanami. W związku z tym życie ludzi podporządkowane jest zasadom Koranu. Kobiety zakrywają włosy chustami i noszą długie spódnice. Kobiecie nie wolno przebywać w jednym pokoju z meżczyzną, jeśli nie jest to jej mąż lub rodzina. Mężczyzna może mieć nawet 4 źony. Co ciekawe, tylko cześć Kistów przestrzega zakazu picia alkoholu. Osobiście odniosłam wrażenie, iż bierze się to z beznadzieji zyciowej i zupełnego braku tzw alternatyw i perspektyw. Ponadto Gruzini nie stronią od alkoholu ...a 20 kilomentów dzielące wsie Pankisi od "Gruzji" (Akhmety) to niewiele.

Maji, córka naszego gospodarza, 23lata, zakończyła edukację na poziomie podstawowym,  mieszka z Papą; pierze, gotuje, sporząta, karmi kury itp. Na pytania o to co robi w wolnym czasie, jakie ma hobby, co planuje robić w przyszłości, czy ma jakieś marzenia...odpowiada albo "nic" albo "nie wiem".

Gospodarz Aleks, nie pracuje, żona wyjechała do Groznego i tam poznała innego. Nie wróciła. Gospodarz większość wolnego czasu leży przed telewizorem. Sam nie zrobi sobie śniadania czy herbaty, od tego ma córkę. Życzliwy i gościnny.




Szarhan+ekipa. Młody Czeczen o imieniu Szarhan, który organizował dla nas konie, szuka właśnie 3-ej żony. Dzwonił również z oświadczynami do mnie. W Pankisi normą jest, iż mężczyźni oświadczają się kobietom przez telefon. Kobietom? Standardem jest ślub 13latki. Dziewczyny wyczekują na bycie wybraną, jak na zbawienie. Jeśli w moim wieku (26 lat) jakaś kobieta jest niezamężna świadczy to o niej fatalnie, jest albo brzydka albo "zużyta". Szarhan rozmawiając ze  mna przez telefon autentycznie żalił się, ubolewał i współczuł mi.."taka krasiwa, 26 lat, a nie zamużem"...dodam, iż Szarhan jest małym, czerwonym typkiem ze zlotymi zębami...

Z ludów kaukaskich to właśnie Czeczeni uważani są za najbardziej nieobliczalnych, dzikich, niebezpiecznych.
Jakąś namiastkę tej dzikości zobaczyliśmy i przeżyliśmy, gdy nasza koleżanka została konno "porwana" przez jednego Kista. Czeczen wskoczył od tyłu na konia na którym siedziała i wyrwał razem z nią galopem w las.
Po powrocie nasza koleżanka miała przerażony wzrok i ledwo mówiła ...na szczęście nic strasznego się nie stało...
jednak nauczka jest to dobra.

Generalizowanie bywa niewłaściwe, ale z własnych obserwacji wnioskuję iż Gruzini, Ormianie są czasami natrętni, dużo gadają, rozprawiają, ostatecznie jednak są poczciwi i kulturalni. Nie dotkną kobiety jeśli ta tego nie chce. Czeczeni, również Azerowie, jako muzułmanie, mają w oczach to szaleństwo, nieobliczalność, która mnie stawia zawsze w gotowości do ucieczki...


Z wycieczki do Pankisi mam bardzo mieszane uczucia. Cudowna przyroda, zielen lasów, szum potoków, konie, krowy, stada owiec i kóz na pastwiskach, jak w bajce...

Z drugiej strony ludzie. Mam wrażenie, iż przyjeżdżając do Pankisi, Europejczyk "wchodzi z butami do czystego mieszkania". Pankiscy Czeczeni mają swoją religię i zakazy. My jesteśmy tego totalnym zaprzeczeniem. Chciałam żeby ten wyjazd wyglądał inaczej, chciałam nawet założyć na głowę chustkę i szanować ludzką różnorodność, wyszło inaczej...rozwiane włosy, picie, palenie, baraszkowanie pewnych osób w pokoju...to wszystko musiało u gospodarzy pozostawić dyskomfort...i dało się to odczuć następnego dnia. Byli bardzo gościnni i powtarzali, iż "im nie przeszkadza nasz europejski styl bycia", sami częstowali koniaczkiem, i przez moment możnabyło się nabrać na to, że mówią z głębi serca, że nas rozumieją...W rzeczywistości ich tradycje, zasady są bardzo silne. A te słowa o zrozumeniu, to według mnie jedynie przejaw ogromnej gościnności jaka cechuje kaukaskie ludy. A gościnność tutejszych mieszkańców dla Polaków, Europejczyków jest niepojęta. O gościu złego słowa nie powiedzą, gdyż jak głosi kaukaskie przysłowie "gość zesłany jest przez Boga".

Dla jednego śmieszni, zacofani, dla drugiego cudowni i gościnni ludzie. Jacy by nie byli dla nas, należy im się szacunek.


Możesz kogoś nie kochać, ale szanuj go chociaż...
pamiętaj Skarbie